Dagelijks maken we van alles mee wat effect heeft op hoe we ons voelen. Doordat je een compliment krijgt, voel je je blij. Maar als je even later iets hebt wat tegenzit, kan je humeur ook net zo snel weer omslaan en kan het zijn dat je je verdrietig, teleurgesteld of boos voelt. We hebben allemaal onze eigen manieren om met onze emoties om te gaan en over het algemeen lukt dat heel goed. Toch zijn er situaties waarin je misschien heftiger reageert dan je zou willen, of dat je je juist misschien probeert af te sluiten voor je gevoel, omdat het te heftig is. Dit heeft allemaal te maken met onze ‘Window of Tolerance’.
Je kan je deze ‘window’ letterlijk voorstellen als je eigen raampje. Over het algemeen zul je binnen je ‘raampje’ blijven wanneer je emoties ervaart, maar er zullen situaties zijn die ervoor zorgen dat je eruit schiet. Het is goed om van jezelf te weten wat er voor zorgt dat jij wel of niet binnen of buiten je raampje gaat. Als je binnen je raampje blijft, dan lukt het je om je emoties te reguleren. Als je er buiten schiet, dan lukt dat even niet.
Baby’s en kinderen moeten leren om hun emoties te reguleren en daar hebben ze ons als ouders voor nodig. Dit noem je ook wel co-regulatie; je helpt je kind om weer rustig te worden. Je herkent misschien wel situaties waarin kinderen verdrietig zijn en moeten huilen en ouders vanuit onmacht ook verdrietig worden of misschien boos. Dat komt doordat ouders op dat moment buiten hun eigen raampje gaan. Het lukt ouders op dat moment niet zichzelf te reguleren (mogelijk door slaap tekort, stress op het werk, tijdsdruk, etc.) en het lukt hen daardoor ook niet om hun kind zich te laten reguleren. Als je snapt hoe dit werkt, dan is het soms ook makkelijker te begrijpen waarom je je kind de ene keer wel stil krijgt en de andere keer niet.
De volgende vraag is natuurlijk: hoe zorg je je ervoor dat je zelf binnen je raam blijft? En de vraag die daarop volgt: wat heeft je kind nodig om binnen zijn raampje te komen.
Laten we met de eerste vraag beginnen; Hoe zorg je ervoor dat je zelf binnen je raamt blijft? Oftewel: hoe reguleer je je emoties? Het lastige is dat daar geen eenduidig antwoord op is. Iedereen kan daarvoor wat anders nodig hebben. Wat vaak helpt, is voor jezelf te weten wat jij nodig hebt om te ontspannen. Dat kan met muziek, sport, ontspanningsoefeningen of mediteren, een wandeling of creatief bezig zijn. Maar het kan ook zijn dat je daar anderen voor nodig hebt en dat je het meest ontspant door samen met anderen te zijn. Sommige mensen geven aan dat ze het meest ontspannen door bijvoorbeeld een glaasje wijn te drinken. Dit zou ik je toch afraden, omdat dat over het algemeen niet helpt om op de lange termijn binnen je raampje te blijven.
Daarnaast is het goed om te weten dat niet iedereens raam even groot is. Sommige mensen kunnen meer verdragen, en hebben dus een groter raam, dan anderen. Misschien hebben anderen het gevoel maar een klein zolder raampje te hebben. Dan is het ook goed om te kijken wat je nodig hebt om een wat groter raam te hebben en dus wat meer te kunnen verdragen. Goed kunnen slapen kan een heel verschil maken voor de grootte van je raam.
De vraag: wat heeft je kind nodig om binnen zijn raampje te komen, is ook een vraag die niet 1 antwoord heeft. Baby’s en jonge kinderen hebben vaak vooral de fysieke nabijheid van hun ouders nodig. Ze hebben het nodig om vast gehouden te worden, zodat de rust van het lijf van hun ouders zorgt voor rust in hun eigen lijf. Ook kan het helpen om woorden te geven aan wat je kind voelt: “je bent geschrokken omdat er even heel hard onweer was”. Of: “je vindt het niet leuk dat we na het in bad gaan ook weer moeten afdrogen en aankleden. Dat is ook even koud en ik snap wel dat je dat niet fijn vindt.”
Door op die manier er voor je kind te zijn en uit te leggen welke emotie hij of zij in zijn lijfje voelt, help je je kind te reguleren. Dat gaat natuurlijk het beste op het moment dat je zelf rustig bent. Dat lukt natuurlijk niet altijd. Door je te realiseren dat je je kindje even niet zo makkelijk stil kan krijgen omdat je zelf ook boos/moe/gefrustreerd/bang/etc. bent, kan dat rust geven. Misschien was je er op een ander moment vanuit gegaan dat je geen goede moeder bent omdat je je kind niet stil krijgt. Nu kan je misschien zien hoe het werkelijk zit: doordat ik mezelf niet zo goed voel, merkt mijn kind dat natuurlijk ook. Het is niet gek dat het daarom meer moeite kost om rustig te worden.
Op youtube is een mooi filmpje terug te vinden die ook uitleg geeft over de Window of Tolerance, maar dan bij iets oudere kinderen. Het is zeker de moeite waard om even te kijken: https://www.youtube.com/watch?v=U8gLstY6dYc
En komt je er zelf niet uit, of heb je hulp nodig om uit te zoeken hoe de Window of Tolerance bij jou of je kindje werkt? Dan denk ik graag met je mee.
