Momenteel is het de internationale week van de borstvoeding (world breastfeeding week 2020). Tijdens deze week staat borstvoeding centraal. Er wordt informatie gegeven en overal worden positieve verhalen gedeeld over borstvoeding. Uit onderzoek blijkt ook dat het geven van borstvoeding een positief effect heeft op zowel de gezondheid van het kind als op de ouder-kind relatie (de hechting). Daarnaast heb je borstvoeding, als moeder zijnde, ook altijd bij je wat het gemakkelijk en misschien ook financieel aantrekkelijk kan maken om borstvoeding te geven.
Toch vind ik het ook belangrijk om de andere kant van het willen geven van borstvoeding te belichten. Als het goed loopt met de borstvoeding, of je er goede ondersteuning bij krijgt, is het heel fijn. Maar als je dat niet krijgt, kan dat voor onzekerheid, twijfel of somberheid zorgen.
Want faal je dan niet als moeder? In al die verhalen ziet het er zo eenvoudig uit, waarom lukt het dan niet? Wordt je kindje wel gezond als je geen borstvoeding geeft?
Ik worstelde hier ook mee als kersverse moeder. Van te voren had ik het helder; ik ging borstvoeding geven. Ik volgde voorlichtingen erover en dacht dat dat allemaal wel goed moest komen. Een telefoonnummer van een lactatiekundige had ik achter de hand, mocht het toch anders lopen. Maar daar ging ik uiteraard niet vanuit. Na de bevalling bleek die borstvoeding echter nog niet zo eenvoudig. Ik vroeg me altijd af of mijn zoon wel genoeg voeding binnen kreeg. Daarnaast ging het voeden steeds meer pijn doen. Hoe kon dat nou? In mijn beleving gaven andere vrouwen zonder enige moeite hun kind borstvoeding. Waarom lukte dat mij dan niet? Faalde ik niet als moeder?
Ik besloot dat ik het ook gewoon moest kunnen. De lactatiekundige werd ingeschakeld, ik ging aan het kolven en gebruikte tepelhoedjes. Van alles deed ik. Ik was een uur aan het voeden, dan nog aan het kolven en vervolgens de boel weer schoon maken. Als ik daar goed en wel mee klaar was, was het tijd voor de volgende voeding. Daarnaast had ik last van tepelkloven en een borstontsteking. Oftewel: dit ging ik niet volhouden. Maar daar wilde ik niet aan. De lactatiekundige gaf ook aan dat ik even moest volhouden. Het zou echt wel beter worden.
Maar dat werd het niet. Sterker nog; ik werd alleen maar verdrietiger. Ik kon niet echt van mijn kind genieten. Alles draaide om de borstvoeding en de pijn en moeite die dit kostte. Maar ja, het was het beste voor mijn kind en dát wilde ik. Zo modderde ik nog een paar dagen aan. Totdat ik er een goed gesprek met mijn man over had. ‘Waarom stop je er niet mee?’ vroeg hij me. De opluchting die ik voelde toen hij dit voorstelde was enorm. Uiteindelijk zorgde dit gesprek en het duwtje wat mijn man me in de goede richting gaf ervoor dat ik besloot te stoppen met de borstvoeding. En dat zorgde voor rust. Niet direct natuurlijk, want ik moest nog wel afbouwen door middel van kolven, maar het einde was in zicht!
Toen ik stopte met de borstvoeding en dit met mijn omgeving deelde hoorde ik van alle kanten allerlei verhalen over mensen die ook gestopt waren met borstvoeding geven (mijn moeder, mijn oma, kennissen, etc.). Waarom hoorde ik dit nu pas?! Of was ik zelf gewoon teveel gefocust op de borstvoeding en al die positieve verhalen dat ik dit (even) gemist had? Hoe dan ook, het heeft voor mij duidelijk gemaakt dat praten over verschillende keuzes belangrijk is. Hoe staat iemand erin? Zijn er twijfels? Duidelijke overtuigingen? En kloppen die wel? Ik vind het belangrijk dat iemand bij zichzelf blijft en doet waar hij of zij zich goed bij voelt. Maak de keus die voor jou werkt. En is het lastig om uit te vinden wat je zelf wilt? Dan wil ik je daar graag bij helpen. Al helpt het vaak ook om met mensen die dichtbij je staan eens van gedachten te wisselen. Want die kennen jou toch het allerbeste en hebben niet last van allerlei hormonen die je als kersverse ouder in de weg kunnen zitten. Maar wil je eens met een buitenstaander van gedachten wisselen? Stuur me dan een berichtje.
Want of je nou flesvoeding of borstvoeding geeft; dat jíj je goed voelt is het aller belangrijkste voor je kindje.
